Mijn eerste nacht in Hill country was niet zo heel aangenaam. Ik heb namelijk al een paar dagen last van mijn keel als ik slik en eet. In de nacht krijg ik een heel raar gevoel en net altijd als ik mijn malaria pil neem heb ik het gevoel dat ik wil overgeven maar dat gaat dan niet. Net alsof er iets vast zit in mijn keel maar er al 4 dagen niet uit wil. Maar oke in de ochtend vertrokken we naar de tempel waar de ik les zou gaan geven. In de tempel kregen we eerst een kleine rondleiding en er liepen ook heel veel monniken van verschillende leeftijden rond. Ik wist niet dat het lesgeven gecombineerd was met een renovatie project maar vandaag was best saai, buiten het lesgeven dan. We moesten een soort van kamer waar allemaal spullen in het midden stonden kuisen en de spullen terug deftig zetten. Maar we wisten totaal niet wat er moest verplaatst worden en naar waar dus vaak stond ik er maar wat op te kijken. Nadien plaatsten we vlaggen buiten omdat er morgen een soort van feestdag is. We eten tijdens het project in de tempel bij de monniken. Echt wel het hoogtepunt van de lunch was dat er vanille ijs was! Smaakte me wel! In de namiddag begon het lesgeven ik had mij een normaal lokaal voorgesteld, natuurlijk niet zo als bij ons maar nee! Zelfs geen lokaal ik moet mijn klasje samen met een Chinees meisje lesgeven onder een mango boom wat betekend niet eens stoelen of een bord maar gewoon op de grond omdat er geen plaats is. Er kwamen vandaag maar 3 kinderen, 1 jongen en 2 meisjes. De jongen en een van de meisjes zijn een tweeling. Het niveau van Engels van de kinderen is best wel hoger dan ik verwacht had ze werken echt goed mee. Vaak vragen ze mij om te zingen maar dit wil ik hen liefst besparen. We begonnen met voorstellen en enkele vragen te stellen. Nadien andere basis dingen zoals het spellen van woorden en schrijven. Ze hebben allemaal hun eigen werkboekje waarin ze hun oefeningen kunnen maken en dingen schrijven. Best wel grappig was dat ze de hele tijd mijn handtekening vroeger in hun boekjes, ze verwachten dat ik een ander type van letters gebruik net zoals het Chinese meisje haha. Ook nam ik samen met hun wat foto's en ze zagen een foto op mijn achtergrond van Gemma (mijn pony) en hun reactie was echt zo schattig echt direct van 'horse horse'. De kindjes zijn rond de 10-12 jaar (de 2de jongste groep), de andere vrijwilligers geven les aan kinderen van 8-18 jaar. Maar ik wou liefst de jongere omdat het een beetje vreemd zou zijn als ik mensen van mijn eigen leeftijd zou lesgeven. Na het lesgeven gingen we met een bus terug naar huis er kwam een meisje die daar op school zit naast me zitten. Ze was heel lief en lachte heel de tijd, nadien vroeg ze mijn naam en ik de hare. Sommige mensen hier zijn echt zo vriendelijk ze zei 'you are so pretty' wat mij echt een goed gevoel gaf ik vind de meisjes hun haar hier echt zo mooi dus ik zei dat tegen haar en dan zei ze echt nog een paar lieve dingen! Ik vroeg haar leeftijd en uiteindelijk was zij even oud als mij wat haar echt verbaasde omdat zij nu nog wel school hebben! Hier in Hill country zijn geen toeristen, enkel lokale bevolking dus mensen kijken echt wel naar je maar zijn wel heel vriendelijk. In de avond ging ik nog even met een vrouw uit Oostenrijk en een vrouw uit Nieuw Zeeland naar een iets grotere stad die ongeveer 10 min rijden van het huis was. Hiervoor namen we de lokale bus, de heenweg was niet zo druk en konden we ook gewoon zitten. Maar de terugweg was echt hel ik denk dat er wel 60 mensen een zo'n kleine bus op elkaar gepropt zaten en de bochten hier zijn zo scherp dus elke bocht werd ik echt met mijn lichaam tegen de leuningen gepropt. Maar oke we zijn veilig terug geraakt. In de avond deed ik samen met het Chinese meisje nog wat lesvoorbereiding voor morgen. En dat was het wat voor vandaag!